Toen mijn partner en ik in het voorjaar van 2016 drie weken op vakantie gingen, maakten we ons zorgen over onze oude oom, die het jaar daarvoor weduwnaar geworden was. We hebben hem toen voor die periode een aantal bezoekjes van Lenny cadeau gedaan. En wat we hoopten, gebeurde: hij was zo blij met haar dat hij haar nooit meer heeft laten gaan. Ze deden samen boodschappen, zij ging mee bij elk artsenbezoek, en kon ook even langskomen op bijzondere dagen als tweede kerstdag. Omdat wij zelf door ziekte minder beschikbaar waren, was dat voor ons een hele geruststelling. Hij had het wel wat moeilijk met het idee dat hij hulp en gezelschap moest kopen, maar zag ook in dat dat de relatie juist gelijkwaardig maakte. Hij hoefde niet om hulp te vragen. Bij Lenny’s laatste bezoek zag ze een ambulance bij de flat staan. Hij was gevallen en had zijn heup gebroken. Lenny heeft hem die hele dag verder begeleid in het ziekenhuis, en hem ook de volgende dag weer bezocht. Dat was de laatste keer, want die nacht is hij in zijn slaap overleden. De combinatie van praktische hulp en begeleiding met de gezelligheid van samen lunchen of theedrinken, maakte het contact met Lenny voor onze oom zo belangrijk. Ik heb veel bewondering voor het gemak en het geduld waarmee ze dit alles deed.
